İsrailoğullarının Mısır’dan çıkışlarından sonra Sina Dağının eteklerinde imal edildiği düşünülen sandıkta, Hz. Musa’dan kalan taş levhaların ve Hz. Harun’dan kalan eşyaların bulunduğu düşünülmektedir.

İslam alimlerine göre, sandığın en önemli özelliği, MÖ 587 yılından beri nerede olduğunun bilinmemektedir. Kur’an ayetlerinin yanı  sıra Peygamber Efendimiz (s.a.v)’in hadislerinde de dikkat çekilen bir konu olan Ahid Sandığı konusu, ilahi bir kitap olarak indirilen, ancak sonradan tahrif edilmiş olan Tevrat’ta da yer almaktadır.

Tarihi kaynaklara göre, Hz . Harun döneminden sonra Hz. Davud döneminde ,şehrin Birleşik Yahudi Krallığının başkenti ilan edilmesiyle Kudüs’e taşındı. Hz. Süleyman tarafından yaptırılan mabede konulan sandık, MÖ 587 yılına kadar Beytülmakdis’de kaldı. Aynı yıl içinde Babil İmparotoru Buhtunnesar (Babil’in Asma Bahçelerini yaptıran kral) Kudus’ü işgal etti ve o tarihten sonra yaklaşık 500 yıl ortadan kaybolan sandığın, tahrip edilemediği ve onu koruyan Levililer tarafından mabedin altında hazırlanmış gizli bir bölmede saklandığı inancı yayıldı. MS 70 yılında ise Roma Valisi Titus’un, Beytülmakdis’i yıktırdıktan sonra bu yer altı odasına da ulaştığı ve mabedin kutsal eşyalarıyla birlikte  sandığı  Roma’ya götürdüğü varsayılmaktadır.

Ahid Sandığı, MÖ 587 yılından bu yana bulunamamaktadır. Bununla bebareber, Yahudiler, sandığın ancak Mesih’in gelişinden sonra ortaya çıkacağına inandıklarından, tarih boyunca sandığı arayanlar genellikle Yahudiler değil, Hristiyanlar olmuştur. Mabed Tepesinde yapılan ve kaydedilmiş ilk sandık kazılarının 19. Yüzyılda Haçlılar döneminden Mabed Şövalyeleri yapmıştır. O tarihte ve yakın tarihte yapılan araştırmalarda sandığın izine rastlanmamış, ancak bu konu son dönemlerde tüm araştırmacıların ilgi odağı haline gelmiştir.