İngilizce ayların isimleri nereden gelir, kökenleri ve hikayeleri nedir
İngilizce ayların isimleri nereden gelir, kökenleri ve hikayeleri nedir, gerçek isimlerini nasıl almışlardır:
İngilizcedeki ay isimleri nereden geliyor ?
January: Latincedeki janus aurius tan türemiştir. Janus’a ait demektir. Janus roma mitolojisinde iki tane yüzü olan bir tanrıdır.
February: Roma’da yılın son ayı. düzenlenen ayinler yeni yıla geçiş, dolayısıyla yeniden dogus-zamanın başlangıcını yeniden yaşama istegi gibi anlamlar taşıdığından, kelime arındırmak fiiline tekabül eden lat. februare’den gelmedir.
March: Roma’da yılın ilk ayı. Savaş tanrısı Mars’ın adından gelir.
April: bu ayin ismi latince acmak anlamina gelen aperire’den geldiği iddia edilse de aslen tanrıça Aphrodite’in ayıdır.
May: Roma mitolojisinde bahar tanrıçası maia’nın adından gelir.
June: Yine Roma mitolojisi, yine bir tanrıça: Juno
July: Bu sefer tanrı değil insan, Julius adından gelmiş, evet, bildiniz; Meşhur Julius Ceasar, Sezar yani Sezar bu ayda doğmuş.
August: Yine Sezarın ailesinden birini olan Agustus’un adını taşıyan ay. İmparator Agustus’un en görkemli icraatlarından biri olan İskenderiyenin fethiı bu ayda gerçekleşince eskiden Sextilis (Altıncı ay) olan bu ay Agustus’a çevrilmiştir.
GEri kalan ayların adları standart, September, october, november ve december sırasıyla septi (yedi), oct (sekiz), novem (dokuz), ve decem (on) sayılarından gelme. yedinci ay, sekizinci ay, dokuzuncu ay, onuncu ay anlamlarına geliyor. Ha bir de hatırlatalım. Eskiden roma’da yıl martta başladığından Aralık ayı onuncu ay oluyordu elbette.
January hangi ay?→Ocak ayı.
February hangi ay?→Şubat ayı.
March hangi ay?→Mart ayı.
April hangi ay?→Nisan ayı.
May hangi ay?→Mayıs ayı.
June hangi ay?→Haziran ayı.
July hangi ay?→Tеmmuz ayı.
August hangi ay?→Ağustos ayı.
September hangi ay?→Eylül ayı.
October hangi ay?→Ekim ayı.
November hangi ay?→Kasım ayı.
December hangi ay?→Aralık ayı.
Türkçe Gün ve Ay Adları Nereden Gelir?
PAZAR: Farsça “bâzâr” kelimesinden. Bâzâr; alışveriş yeri, yiyecek satış
yeri. Bu addan anlam değişmesiyle, haftanın günlerinden birinin adı olmuş.
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu,Sosyal
Yayınlar,1995,İstanbul.)
PAZARTESİ: Farsça “bâzâr” ile Türkçe “ertesi” kelimelerinin birleşmesiyle
oluşmuş.
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu,Sosyal
Yayınlar,1995,İstanbul.
SALI: İbranice’den pazartesi ile çarşamba günleri arasındaki gün.
(Kaynak: Temel Büyük Türkçe Sözlük,Dr.Mehmet Doğan,Bahar Yayınları,1994,İstanbul)
ÇARŞAMBA: Farsça’dan, çehar-şenbe (dördüncü gün).
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul.Kaynak:
Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK Yayınları,Ankara,1965)
PERŞEMBE: Farsça’dan “penc-şenbih” (beşinci-gün) anlamında.Kelime
bozularak alınmış.
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul. Kaynak: Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK Yayınları,Ankara,1965)
CUMA: Arapça’dan haftanın altıncı günü.
(Kaynak:Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK Yayınları,1965,Ankara); Arapça’dan cem’den, cum’a (toplantı,toplanmadan cuma.)
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul)
CUMARTESİ: Arapça cum’a ile Türkçe irte’den cuma-irtesi.
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul)
OCAK: Eski Türkçe’den od(ateş)dan odak/ocak (ateş olan yer ateşlik)
(Kaynak :Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu,Sosyal
Yayınlar,1995,İstanbul)
ŞUBAT: Süryanice’den, şabat/şobat.
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul); Süryani dilinden, yılın ikinci ayı, ki yirmi sekiz (artık yıllarda yirmi dokuz) gün
( Kaynak:Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK Yayınları,1965,Ankara)
MART: Latince’den yılın üçüncü ayı.
(Kaynak:Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK Yayınları,1965,Ankara); Latince’den Mars(savaş tanrısı)tan martius (Mars’la ilgili olan,Mars ayı)(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul)
NİSAN: Süryanice’den, nisanna (kökeni Akad. nisannus)dan
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul); Süryanice’den yılının döndürcü ayı.(Kaynak:Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK Yayınları,1965,Ankara)
MAYIS: Latince’den, yılın beşinci ayı.
(Kaynak:Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK Yayınları,1965,Ankara); Latince’den, maius (magnus/büyük, maior/daha büyük, maius)tan mayıs..(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul)
HAZİRAN: Süryanice’den hazaran/hazuran (sıcak, hazıran)dan haziran.
(Kaynak :Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu,Sosyal
Yayınlar,1995,İstanbul); Süryanice’den.(Kaynak:Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK
Yayınları,1965,Ankara)
TEMMUZ: Sümerce’den dummuzi’den, İbranice’de tammuz (efendi, bey
anlamında).
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu,Sosyal
Yayınlar,1995,İstanbul)
AĞUSTOS: Latince’den augustos (Roma İmparatoru Agustos’un adından) tan
ağustos.
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu,Sosyal
Yayınlar,1995,İstanbul); Latince’den, yılın otuz bir gün süren sekizinci
ayı.(Kaynak:Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK Yayınları,1965,Ankara)
EYLÜL: Süryahice’den, aylul (eylül)dan, eylül (üzüm ayı). Hint-Avrupa
dillerinde “eylül” ayının karşılığı yedi sayısıdır.
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul); Yılın dokuzuncu ayı olup, otuz gün sürer.(Kaynak:Türk Dil Kurumu Sözlüğü,TDK
Yayınları,1965,Ankara)
EKİM: Türkçe, tarlaların ekildiği ay.
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul)
KASIM: Arapça’dan ayıran, bölen, kısımlayan anlamında.
(Kaynak: Temel Büyük Türkçe Sözlük,Dr.Mehmet Doğan,Bahar Yayınları,1994,İstanbul.)
ARALIK: Türkçe, iki şey arasındaki boşluk.
(Kaynak:Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü,İ.Zeki Eyyüboğlu,Sosyal Yayınlar,1995,İstanbul)
Leave a Reply
E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir
Cancel Reply