Yıldızların Çoğu nükleer füzyonla tüm enerjilerini tüketerek yavaşça sönerler.Sonrada yüzde 99’u beyaz cüce olarak adlandırılan donuk gök cisimlerine dönüşür.Ama bir yıldız yeteri kadar büyük ve yeteri kadar sıcaksa uygun şartlar altında patlayabilir.Bu patlama ”Süpernova ” olarak adlandırılır.Bir yıldız patlamadan önce , elementleri birleştirerek enerji üretir.Şiddetli çekim gücü ; oksijen, silikon ,fosfor ve kalsiyum oluşumuna neden olur.Kozmik bir çıkmaz sokağa yani demire ulaşanadek ağır metaller oluşmaya devam eder.Demirin daha ağır elementlerle birleştirilmesi enerji üretmez.Yıldızın yakacak bir şeyi yoktur.Bu nedenle demir çekirdek kendi çekim gücünün kuvvetiyle içe doğru çökmeye devam eder.Çoğu devasa yıldız içe doğru çökerek kara deliğe dönüşür.Ama Güneşten 5 ila 8 kat daha büyük olan biraz daha küçük yıldızlar sadece patlarlar.
Bir süpernovanın gerçekleşmesi 15 saniyeden daha az zaman alır.Patlama o kadar parlaktır ki , tek bir yıldızın yarattığı süpernova aylarca tüm galaksiyi aydınlatır.Hatta civa ,altın ,gümüş gibi daha ağır elementlerin oluşmasına yetecek kadar ısı yayar.
Büyük patlama kuramına göre:süpernonalar sayesinde yeryüzünde yaşam vardır.Bu kuram , oksijenden daha ağır tüm elementlerin geçmişte yaşanmış devasa yıldızların patlamalarıyla oluştuğunu öne sürer.Muzunuzdaki potasyum, Karayip Denizindeki bir adada ortaya çıkmamıştır.Belki de çok uzun zaman önce oluşan bir süpernovayla oluşmuştur.
Uranyum gibi radyoaktif maddeler, süpernovalarla oluşur.1006 yılında bir süpernova Mısır, Irak ,İtalya, İsviçre,Çin ,Japonya ve muhtemelen Fransa ile Suriye’de gözlemlendi.
